Recht op te groeien bij hun ouders

Beide ouders zijn primair verantwoordelijk voor de opvoeding van hun kinderen. Zij moeten er in de eerste plaats voor zorgen dat kinderen goed kunnen opgroeien. Ze moeten hun kinderen liefde geven, gezond en goed te eten, een bed om in te slapen en kleren om aan te trekken. De overheid geeft ouders en voogden ondersteuning en creëert voorzieningen voor de zorg van kinderen, ook voor kinderopvang als de ouders werken. De overheid moet ook bescherming bieden als ouders de zorg voor de kinderen niet goed uitvoeren.

Dit kinderrecht is speciaal voor kinderen die niet thuis wonen bij hun moeder en/ of vader. Dit is hen overkomen; zij hebben daar zelf niets in besloten. Miljoenen kinderen raken hun ouders kwijt aan AIDS of oorlog. Andere kinderen kunnen niet thuis wonen omdat hun ouders niet goed voor ze zorgen. Als deze kinderen niet bij familie kunnen wonen, dan komen ze terecht in kindertehuizen of pleeggezinnen. Sommige kinderen worden straatkinderen, of als ze naar een ander land vluchten; alleenstaande minderjarige asielzoekers. Het kan ook zijn dat ouders tijdelijk niet voor hun kinderen kunnen zorgen bijvoorbeeld als gevolg van een ziekte.

Ieder kind heeft het recht om in een liefdevol gezin op te groeien of in een gezinsvervangende situatie. De regering van het betreffende land moet daarvoor zorgen. Kinderen zonder ouders moeten in een andere gezinssituatie komen waar ze zorg en liefde krijgen. Kindertehuizen bieden dit meestal niet voldoende. Daarom moet er altijd eerst gezocht worden naar een pleeggezin. Helaas zijn er in Nederland wachtlijsten voor kinderen die in kindertehuizen wonen en liever in een pleeggezin zouden willen wonen. Terwijl er ook lange wachtlijsten zijn van echtparen die een adoptiekind willen.

Ieder kind heeft het recht om herenigd te worden met zijn of haar ouder(s) als het kind en de ouder(s) niet in hetzelfde land wonen. Aanvragen hiervoor moet de overheid met welwillendheid, menselijkheid en spoed behandelen. In 2008 werden bijna drieduizend gezinnen niet herenigd in Nederland. Dit waren gezinnen waarvan bijvoorbeeld een kind of een ouder met de rest van het gezin in Nederland herenigd wilde worden, maar de overheid wees hun aanvraag af. Een kind dat in een ander land dan zijn of haar ouder(s) verblijft, heeft recht op rechtstreeks en regelmatig contact met die ouder(s).